Ik zie je

in de war

Als kind begreep ik volwassenen vaak niet goed. Hun gedrag en hun woorden kwamen niet altijd overeen met wat ik zag. Het verwarde me. Waarom deden ze alsof dat wat voor mij zichtbaar was, er niet was? Waarom werden ze soms zelfs boos als ik reageerde op of benoemde wat voor mij zo duidelijk en echt was? Waren er regels die ik niet kende? Had ik een afspraak die hierover gemaakt was gemist? Het voelde alsof ik er niet bij hoorde, omdat ik niet slim genoeg was.

onbevangen

Ik was een nieuwsgierig kind. Nieuwsgierig naar mensen, naar wat ze deden, hoe en waarom. Ik had een open blik naar de wereld en stelde veel vragen. Naast de antwoorden die ik kreeg, nam ik ook heel gemakkelijk de energie en emoties van de ander op. Ik was een gevoelig kind. Wat niet geuit werd kwam ook bij me binnen. Maar als kind ken je het concept van maskers, ontkenning of onderdrukken van emoties nog niet.

Vanuit mijn spontaniteit en openheid reageerde ik heel direct op wat er om me heen gebeurde, op wat er binnen kwam. Waren het de emoties van de ander of die van mezelf? Ik reageerde op alles wat ik voelde, wat er in mij omging, dus ook dat van de ander. Ik uitte het met mijn aangeboren enthousiasme, maar ook vaak met tranen.

onbegrepen

Ik huilde als kind dan ook regelmatig. Vooral op de basisschool werd ik daar mee gepest. Van volwassenen kreeg ik dan te horen dat ik me niet zo moest aanstellen, dat ik maar sterker moest worden en mijn mond open moest doen met een weerwoord: huilen was nergens voor nodig. Ik voelde me niet begrepen en begreep de wereld en mezelf niet goed. Wat ik voelde klopte blijkbaar niet en mocht er niet zijn. Ik trok me terug. Zo was ik op de middelbare school vooral stil en observerend.

het grotere plaatje

Gaandeweg leerde ik (gelukkig) het verschil kennen tussen mijn eigen emoties en die van anderen. En ik leerde, met vallen, opstaan en nog steeds ook regelmatig met tranen, juist de kracht van mijn gevoeligheid kennen en ook gebruiken. Het bleek een waardevolle eigenschap in mijn werk als fysiotherapeut. Vrijwel iedereen kwam binnen met een lichamelijke klacht.
Maar iedereen kwam ook binnen met een eigen verhaal, eigen ervaringen, gevoelens en emoties, met een eigen energie. Ik hoorde de uitleg over de oorzaak en het verloop van de klachten, maar ving veel meer op. Ik zag heel snel het grotere plaatje, de mens in zijn geheel; de link tussen de lichamelijke klacht en het verhaal; de impact van het verhaal en de emoties op het lichaam. Ik zag dat het lichaam zoveel van wat er speelde en wat er nodig was liet zien. Ik zag de diepere laag. Een holistische aanpak is daardoor voor mij de enige manier om naar mensen en hun vragen of klachten te kijken.

ongevraagd advies

Maar ook buiten mijn werk reageerde ik op basis van dat hele plaatje. Vaak door het geven van advies. En dat werd, terecht, niet altijd gewaardeerd. Zeker niet als ik het deed op mijn manier: direct, zonder mooi-weer-praatje of verzachtende sluier eromheen. Bemoeizucht, te direct, weinig empathie, betweter, te emotioneel… het is allemaal over mij gezegd. En dat begrijp ik nu volledig. Omdat ik snel schakel, het grotere geheel, de essentie en de potentie al snel zie en van nature in mogelijkheden denk, vergat ik in mijn enthousiasme vaak dat de ander niet om vroeg om mijn advies.

De veronderstelling dat mijn goede intentie altijd duidelijk is, bleek niet waar. Het is een waardevol inzicht. En nog één: dat advies niet zinvol is als er geen vraag wordt gesteld of als de ander op dat moment een hele andere behoefte heeft.

geraakt

Nog steeds ervaar ik snel de emoties van anderen, zoals hun enthousiasme, maar ook hun verdriet. Ik word snel geraakt, raak makkelijk ontroerd. Niet alleen door verdrietige dingen, ook door mooie ervaringen en van puur geluk. Ja, ik ben diegene die huilt op bruiloften, bij televisiereclames of bij het horen van mooie muziek; ik kan tranen in de ogen krijgen van lekker eten of een prachtige zonsondergang; en zeker ook door het verdriet en het geluk van anderen.

ik zie je

Mijn gevoeligheid voor wat er speelt bij de ander, voor wat niet wordt gezien, niet wordt gezegd en misschien ook nog niet wordt gevoeld, is voor mij een krachtige waardevolle eigenschap in mijn begeleiding. Als jij met je verhaal bij me komt, luister ik. Als jij met een vraag bij me komt, nodig je me uit om te delen wat ik van en door jou opvang. Ik hoor je verhalen, je stem en je woorden. Ook de woorden die je niet uitspreekt. Ik zie wat je lichaam vertelt in je houding, je bewegingen, je manier van uitdrukken. Ik ontvang en voel je energie en je emoties. Ik verbind me met je. Ik hoor de taal van je lijf, jouw LIJF-TAAL.

ruimte

En van daaruit deel ik met je, op mijn directe en spontane manier, wat in jou om aandacht vraagt en gezien wil worden. Ik nodig je uit te ervaren waar de ruis zit die jou verward en je blokkeert. Ik spiegel wat er op een diepere laag bij jou speelt. Zo bewegen we dichter naar je kern. En die kern is niet een klein pitje binnen in jou. Die kern is een eindeloze ruimte van je ware natuur, jouw grootsheid, waar jij in verbinding bent met jouw eigen waarde, met jouw innerlijke kracht en met jouw potentie. Als jij die ruimte voor jezelf ervaart ontstaat er ontspanning, verwondering en beginnen je ogen te stralen. En dat maakt die ruimte nog lichter, nog grootser.

En ja, ook dan word ik geraakt en ben ik ontroerd.

                                          Feikje

Wat ik verder nog voor jou kan betekenen:

  • 1-op-1 Coaching:
    Luisteren naar jouw lijf-taal
    Als je wilt (leren) luisteren naar de wijsheid van je lichaam om je echt te verbinden met jezelf. Zodat je meer ontspanning in je lichaam en rust in je hoofd ervaart. Zodat je krachtige keuzes kunt maken voor dat wat écht bij je past. Zodat je steviger staat en lichter leeft.
  • Boek:
    Informatie, tips en praktische oefeningen om jouw persoonlijke balans te creëren vind je in mijn boek: ‘In 10 stappen leven en werk in balans – Kies bewust voor VERBINDING tussen lichaam, hoofd en hart’.
  • Spreker:
    Interactieve lezingen en workshops voor teams, bedrijven en andere groepen die zelf verantwoordelijkheid willen nemen voor balans in leven en werken.